Başlığa hiç şaşırmayan sevgili okurlarım günaydın :) O kadar haklısınız ki, değerlerin içinin boşaltıldığı bir düzende her birey, her meslek ve her nesne için birgün bulunuyor. Nevresim günü de olsun yani bence sonuçta lazım sonuçta onun başı kel mi? Belki esas konuya girmekte gecikmiş olabilirim, özel olmayan birgünde bu özel günler çılgınlığını konuşmak istedim. Çok sinirlendiğim bir konu gelmiş aklıma tutmayın küçük enişteyi :)
Bu sene bugüne ulaşana dek; yılbaşı, sevgililer günü, anneler günü, babalar günü, bilumum doğum günü atlattım çok şükür, ayrıca komşumuz dünya su günümüzü kutladı oğlunun ödevi sebebiyle; ''Aaaa öylemiymiş'' diye çok sevinerek karşıladım sanki dünyada herkes o günden itibaren suyu israf etmeyi bırakmış, temiz suyu olmayan ülkelere kuyular, çeşmeler yaptırmaya koşmuştu, öyle bir sevinç öyle bir neşe. Gününü de unuttum o kadar mutluyum ki hiç tarihe bakmak istemedim, o gün hiç bitmesin istedim. Neyse konumuzdan uzaklaşmayalım, tıp bayramında doktorunuza hediye aldınız mı siz? Ben de almadım eve doktor gelseydi kolonya şeker ikram ederdim ama gelmediler, biz mi ayağına gidicez yani!
Allah'ın her günü değerlidir ve yarattığı herşey değerlidir zaten, gün belirleyince daha değerli daha güzel olmuyor, hatta toplumsal değerlere insan ilişkilerine bir de darbe vuruyor bugünler. İnsanları uzaklaştırıyor. Hatırlanmayınca insanların arasına küslük bile giriyor, böyle özel güne başlarım yani diyesim geliyor. İllaki gün belirleyecekseniz, yetimleri doyurma, yoksulları giydirme günü yapın. Müslümanlar bunu hep yapmalı ama dünyanın her yerine bunu duyurmaktan daha güzel birşey olabilir mi? Dünya'daki saçma sapan trendleri burdaki insanların içselleştirmesi, toplumun yozlaşması için verdiğiniz emekler göz yaşartıcı gerçekten. Kadın cinayetlerinin hızla çoğaldığı ülkede sevgililer günü kutlasan ne yani? Yetimlerin öksüzlerin olduğu yerde anneler babalar günü niye şenliklerle kutlanır? Tv'lerde reklamlarda, billboardlarda milletin gözüne sokup, iki ürün satarım mantığıyla toplumda her insanın eksik kalmış bir yerine dokunuyorsunuz. Benim annem yok, anneler gününde mezarlığa gidelim demişti bir akrabamız, neden yani neden? Ben annemin arkasından dua etmeyi, hayırlı işler yapıp ona yakışan bir evlat olmayı dilerim, mezarına da giderim ama niye o gün gideyim ki? Annemin öldüğünü bilenler bir yardımım da, güzel bir işimde hep annenin mekanı cennet olsun derler. Bu lafı duyunca sevinçten ağlayasım gelir bir insanın bundan daha güzel bir hediye alabileceğine de inanmıyorum.
İnsanları beklenti içine sokmaktan ve bu beklentiler karşılanmayınca onları mutsuz etmekten başka ne işe yarıyor bu çok özel günleriniz? Aramadı, hediye almadı vs. Heryerde bangır bangır bunu yaymaya çalışanları açıkça kınıyorum. Annemi, babamı, eşimi bir şey için tebrik edeceksem bu iyi birşey yaptığı için olmalı. Bir eşim olduğunu 14 şubatta idrak etmiyorum ben zor zamanımda yanımda durduğu zaman ediyorum. Bir babam olduğunuda Haziran'ın bilmem kaçıncı pazar günü hatırlamak zorunda değilim. Rahat bırakın insanları gerçekten, kalıplara sokmayın, günlere tarihlere sığdırmayın. Ne sevgi bir günlüktür insanın hayatında; ne de diğer duygular bu kadar basite indirgenemez, ve bir hediyeyle anlatılacak şeyler değildir.
Sınırlı bir ömrümüz var, yani bu günleri zoraki hatırlamak ve insanlara belki de hiç kullanmayacağı hediyeler almaktansa, ailemizin, dostlarımızın, yani insanın değerini bilelim, doğaya farkındalıkla bakalım, evlatlarımızı farkındalıkla yetiştirelim, kitap okuyalım. Çevremizdekilere de bugünlerin ticareti canlandırmak dışında bir önemi olmadığını hatırlatın lütfen. Hepinize hayırlı günler dilerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder