Bu sabah İstanbul'da gene bir terör olayı haberiyle karşılaştık, gazeteden, sosyal medyadan veya televizyondan gördük. Savaşların, terörün, ölümün bizden çok da uzak olmadığını bu olaylarla anlamalıyız. Yanı başımızda Suriye'de korkunç bir savaş yaşanırken, ülkenin doğusundan hergün şehit haberleri gelirken; büyük şehirlerde güvenli olduğunu düşündüğümüz yerlerde hiç de güvende olmadığımızı anlıyoruz. Büyük savaşların ve dramların yaşandığı dünyada hala kısıtlı bir ömrümüz olduğunu idrak edemeyecek miyiz? Ölümü sadece başkalarına yakıştırırken bizden çok uzakta olmadığını göremeyecek miyiz? Bize verilen her günü hayra ve barışa yönelik işler yaparak geçiremiyorsak bu kadar kötü insandan farkımız nedir? Nedir bizi kötülerden ayıran, izleyip tepkisiz kaldığımız sürece?
Ölenlere rahmet, yaralılara şifa dileyelim, fakat kendimiz için de bir şey dileyelim, huzura barışa katkısı bulunacak hayırlı işler yapmaya niyet edelim. Ömrümüz mal mülk peşinde, dünya zevkleri peşinde koşarak heba olmasın, çünkü ölüm çok ani de gelebilir. Bize verilen ömrü nasıl kullandığımız o kadar önemli ki. Gereksiz ve boş işlerden yüz çevirme zamanı gelmedi mi? Allah'a bizleri daha doğru bir yola iletmesi için yalvarma zamanı gelmedi mi? Bu kadar savaş ve terör haberinin içinde hala sonumuzun ne olacağını düşünmüyoruz. Suriyeli'ler buraya gelmesin diye bağıran insanlar gördüğümde o kadar acıdım ki ülkemizin haline, Allah o mazlumları kendine denk görmeyip böbürlenen insanların evine de ateş düşürmez mi sanıyoruz? Bu nasıl bir insanlıktan çıkış, nasıl bir körlük. Oraya bir bela indiren ve mazlumları senin yurduna sokan Allah seni hep refah içinde mi yaşatacak, böyle bir söz mü aldın? Senin kime ve ne zaman muhtaç olacağını kim bilebilir? Artık Allah'ın ipine sıkıca sarılma vakti, onun yarattıklarını küçük görme, kibirlenme vakti değil.
Ölüm herkes için yaşlılıkta ve yavaş yavaş gelmiyor, her anımız kıymetli, her namaz vakti kıymetli, küçücük bir sadaka küçücük bir gülümseme dahi önemli, çünkü son nefes ne zaman bilmiyoruz. Yanımızdakileri ne zaman kaybedeceğimizi bilmiyoruz, helalleşme fırsatımız olmadan gittiklerinde ne yapacağız? Gerçekten çok küçük şeyler için tartışıp kalp kırdığımızın farkında mıyız? Yarın öleceğimizi bilsek de aynı davranışta ısrar eder miydik? Mezara götüremeyeceğimiz eşyalara, kıyafetlere, takılara bu kadar kıymet verir miydik? Bizi ölümden sonra verilecek hesapta güç durumda bırakacak şeylere böyle sarılır mıydık? Kendi evladımız daha çok yesin diye başka çocukların hakkını yer miydik? Mallarımızın ve dostlarımızın fayda vermeyecekleri bir zamanın geleceğini neden unutuyoruz? Nasıl olsa öleceğiz diyerek hiç çalışmamak, üretmemekten bahsetmiyorum. Bu dünya üzerindeki pek çok şeyden faydalanıyoruz, bunu daha ölçülü yapalım diyorum, insanlığımızı kaybetmeyelim diyorum. Takı yüzünden biten evlilikler, miras kavgası yüzünden konuşmayan kardeşler görüyoruz çokça etrafımızda, mala olan sevgimizden vazgeçelim diyorum.
Bize bu dünyada da öteki dünyada da fayda verecek şey ilimdir, çalışıp üretmektir, yoksulun yetimin karnını doyurmaktır, güzel söz söylemek, barış için mücadele vermektir. Bunu anlayanlar da anlamayanlar da ölecek fakat; Allah'ın rahmetinden hangi derecede faydalanacaklarını bilemeyiz. Akıbetimizin iyi olması için, bu dünyada da, ahirette de Allah'ın rahmetini ümit edebilmek için Kuran'a uygun davranalım, Kuran'la öğüt verelim çevremize. Olmayacak şeyler için kalp kırmayalım, kimsenin hakkına girmeyelim, haramdan uzak duralım. Hatalarımızla yüzleşelim, tövbe etmek ve kendimizi düzeltmek için çabalayalım, Ramazan ayı bütün bunlar için çok güzel bir ay, yardımlaşma (fitre) ve kişisel arınma için bulunmaz bir nimet. Yardımlaşma demişken sizlere çok güzel bir yardım kampanyasından bahsedeceğim, belki yardım yapmak isteriz ama elimizdeki miktar küçük olunca bir işe yaramayacağını düşünür vazgeçeriz; faturalı veya faturasız telefonunuzla katılarak her ay yalnızca bir tl ile yardım yapmanız mümkün :) Bir tek lira derneği facebook sayfasına buradan ulaşabilirsiniz. Hayırlı günler dilerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder